Hazmetmek

Hayatta en önemli deneyimlerden biri "hazmetmek" diye düşünüyorum.

Yediklerin değil, hazmettiklerindir seni besleyen. Hazmedemediklerin ise belki de hasta eden.

Edindiğimiz bilginin hazmedilmesi yani özümsenmesidir, onu uygulamaya destek veren ya da bakış açımızı genişleten. Hazmedemediğimiz bilgi ise, çoğunlukla bir yük oluverir üzerimizde.

İlişkilerde yaşadıklarımızı hazmedebiliyorsak yani içimize sindirebiliyorsak, ne mutlu bize. Yok sindiremiyorsak, vay halimize.

Bulunduğun yer/makam/ünvan senin tarafından hazmedildiyse, senden mutlusu yok. Eğer aksi söz konusu ise, belki de hayat sana ve hatta çevrendekilere bir işkence.

Her yeni gün;

yediğimiz, içtiğimiz, gördüğümüz, duyduğumuz, yaptığımız, bize yapılan, içinde bulunduğumuz, dışarıdan izlediğimiz pek çok şeyi sindirmek / hazmetmek durumundayız.

Rahat ve huzurlu hissediyorsak, genellikle fark etmesek de hazmetme konusunda iyi olduğumuz söylenebilir.

Yok eğer huzursuz, rahatsız, mutsuz hissediyorsak o zaman; "neleri hazmedemiyorum" sorusunu sormak yararlı olabilir.

Hem de, çok geç olmadan.

Hangi konuda olursa olsun, uzun süreli hazımsızlık bize zarar verir de, ondan.

Geçmişte hazmedemediğin tecrübelerin varsa, bu durum bugünü hakkıyla yaşamana engel olabilir. Bu yüzden geçmişinle barışıp geride bırakabilmek ve ileriye umutla bakabilmek son derece önemlidir.

Bu hazım konusu pek çok açıdan değerlendirilebilir ve genişletilebilir.

Sözlük anlamına bakarsak, hazmetmek:

1. Sindirmek.

2. Mec. Hoşa gitmeyen bir davranışı karşılıksız bırakmak, içine atmak.

3. Mec. Katlanmak, dayanmak, sabretmek.

Özetleyecek olursak; sindirebildiklerimiz genellikle bizi geliştirip büyütürken, sindiremediklerimiz bizi hasta etme potansiyeli taşır.

Ne derler, bilirsiniz:

"Allah içinize sindirsin".

Davranışların, sözlerin, yapılanların içimize sinmesi ne kadar önemlidir.

O halde hepimize, hazmedebildiklerimizin büyük çoğunlukta olduğu ve hazmedemediklerimizin farkında olarak çözüm için harekete geçebildiğimiz bir yaşam diliyorum.

Sevgiyle.