Hepimiz hayatımızda farklı zorluklarla sınanıyoruz. Lakin çoğu zaman büyük zorluğun kendi başımıza gelen olduğunu varsayıyoruz.
Demem o ki, zorluk derecesini başımıza gelene yüklediğimiz anlam belirliyor olabilir mi? Ya da çabamız veya sabrımız ?
Mevlana diyor ki:
"Zor diyorsun, zor olacak ki imtihan olsun."
Moliere diyor ki:
"Zorluklar, başarının değerini arttıran süslerdir."
Bernard Shaw diyor ki:
"Eğer yürüdüğünüz yolda hiçbir zorluk yoksa o yol sizi hiçbir yere götürmez."
Erich Fromm diyor ki:
"Bazı kişiler için gerçek olan tek şey zorluktur. Oysa insanlık tarihi zorluğun insanlığın ulaştığı şeylerin içinde en kısa ömürlüsü olduğunu göstermiştir."
Ve yine Mevlana diyor ki:
"Eğer tamamıyla zorluklara daldınsa, daralıp kaldınsa, sabret; çünkü sabır genişliğin anahtarıdır."
Sonuç olarak hayatın içindeki zorluklar karşısında;
bazen farklı noktalardan bakmaya,
bazen daha çok çaba göstermeye,
bazen sadece kabul etmeye,
bazen daha çok sabretmeye,
bazen her şeyin geçici olduğunu bilmeye/hatırlamaya,
bazen her zorluğun arkasından bir kolaylık geleceğine inanmaya,
bazen olmaya,
bazen görmeye,
bazen 5 duyumuzu kullanmaya,
bazen de bambaşka bir şeye ihtiyacımız var.
Sevgiyle kalın.
Comments